Een ridder ligt te woelen
’s avonds in zijn bed
Op het nachtkastje zijn helm
Zorgvuldig neergezet
Hij kan de slaap niet vatten
Vanwege die draak van toen
Hij kon hem niet verslaan
En nu kan hij er niets aan doen
In schande kwam hij terug
Men moest niets van hem weten
En hoeveel draken hij daarna versloeg
Die ene kan hij niet vergeten
En daarom draagt hij pijn
Een pijn uit het verleden
Wat toen was is nu voorbij
Niets aan te doen hier in het heden
Ik hoop dat die ridder leert
In vrede ermee om te gaan
Dat je draken uit het verleden
Nooit meer kunt verslaan
Paula van Ginkel
21-02-2017
Paula van Ginkel 